Pech en gezondheid op Mallorca

Juli 2014

Weer even "bijpraten" over onze avonturen in Mallorca. Wil heeft de afgelopen week een val van de trap gemaakt, het is een marmeren trap met scherpe randen. Erg glad als je er met je met slippers oploopt. 

Ik was Doerak aan het uitlaten en genoot van de prachtige bomen en gekke fratsen van ons zwart mannetje. Hij probeert steeds achter de vogels aan te vliegen en omdat het hem nog steeds niet lukt blaft hij maar gefrustreerd naar de wegvliegende birdies die soms lachend naar hem omkijken.

Toen ik bij de poort kwam zag ik een bezorgt kijkende Maya die me zei op te schieten en op de trap zat Wil in elkaar gekrompen,  helemaal grijs om haar neus, nat van het koudzweet en onnatuurlijk rustig. Op de achtergrond hoorde ik mijn stem uit het mobieltje komen met "dit is de voicemail van Jessie Kleine". Heel luguber. 

Wil was van de trap gevallen en in shock. We hebben haar met koude handdoekjes afgekoeld en de angst dat haar rug was gebroken was groot. Na een aantal telefoontjes 112 gebeld en afgesproken met de ambulance dat ik ze tegemoet zou rijden, omdat onze finca niet te vinden is. Binnen een kwartier zag ik ze, met begeleiding van de motorpolitie. Wil werdt voorzichtig op de brancard gelegd en weer een kwartier later waren we in het ziekenhuis, een oerdegelijk ouderwets ziekenhuis met smalle lange gangen waar de patiënten  achter elkaar  werden neergezet in de ouderwetse opgelapte bedden. Om enige privacy te waarborgen stonden er kamerschermen tussen met gescheurde witte stof die met tape op sommige plaatsen bij elkaar was geplakt, hahaha, het was terug in de tijd, deed me denken aan het oude Westeinde ziekenhuis in Den Haag.

Ik mocht niet bij haar maar bleef aandringen. Eindelijk, nadat ze terug was van de röntgen mocht ik haar hand weer vasthouden en zo hebben we samen in spanning afgewacht op de uitslag van de dokter.

Gelukkig, na uren bezorgdheid, geen gebroken rug, wel zwaar gekneusd en Wil mocht voorzichtig het bed uit en kreeg een grote verdovingsprik in haar mooie  bil, medicijnen mee en weer terug naar huis.

De wegen zijn onverlicht en de nachten pikkedonker, maar met groot licht aan en de lijnen volgend zonder problemen veilig thuis gekomen.

Na vele dagen vol pijn en niet kunnen zitten, liggen maar wel lopen gaat het nu weer goed met haar.

Cactusvijgen en honderden dorens in ieders handen.

De cactusvijgen zijn rijp en staan in volle glorie mens en dier te verleiden tot consumptie, ware het niet dat er vele doorntjes met weerhaakjes aanzitten. Miguel liet Wil zien hoe ze ze schoon moest maken en met zijn blote hand pelde hij de heerlijke vrucht er uit en Wil vond ze verrukkelijk. Daarna Pakte Miguel een handvol ongepelde vijgen en stopte die in de handen van Wil, dat heeft ze geweten, ze had tientalle doorns in haar hand. Daar zijn we uren zoet mee geweest om die er uit te halen met pincet. Hahaha, dat viel niet mee want vrouwen van zekere leeftijd zien niet zo goed meer dichtbij, dus dat ging met leesbril, loep en het zonlicht erop net goed, ik was dankbaar voor de uitvinding van het pincet. Alleen had Wil met haar stekelige handjes ook aan de kraan gezeten dus een paar uur later konden we de pincet weer pakken want Maya was nu slachtoffer van de zoete wraak der cactusvijgen. Het schijnt dat alleen kamelen deze vruchten zonder problemen kunnen eten vanwege hun leerachtige tong.

Onze tuin staat vol eetbare bomen, vandaag heb ik gebeten in de peul van de Johannesbroodpitboom, ppff wat een lang woord. Deze peul is als een snoepje, heerlijk zoet en knapperig. De pitten zijn niet te eten, erg hard en moeten gemalen worden tot meel die kan dienen als een natuurlijk verdikkingsmiddel voor sausen en soepen. Dat doen we maar niet.

Ik heb Stevia plantjes in een grote bak aarde gezet en van dit superzoete plantje gaan we de bladeren drogen en vermalen tot een natuurlijke suiker die geen invloed heeft op de insuline aanmaak van het lichaam. Ook wordt je er niet dik van. Dit wonderbaarlijke suikerklontje komt oorspronkelijk uit Paraquay en wordt daar al ruim 1500 jaar gebruikt als zoetmiddel. De Stevia bevat naast intens zoete glycosiden ook eiwit, olie,vezels en een zeer minimale hoeveelheid koolhydraten. Daarnaast is het zeer rijk aan mineralen, calcium, ijzer, magnesium, chroom, kalium en selenium. Vitamines a,c, b1,2 en 3. Het werkt regulerend op de bloedsuikerspiegel en is geen voedingsbodem voor Candida, het heeft zelfs een schimmel en bacteriedodende werking en voor ons dames van zekere leeftijd gunstig voor de huid. Dus logisch dat we er enthousiast over zijn. Dit alles gelezen uit het boek van Anne Marie Reuzenaar, "zonder suiker". Stevia is jarenlang verboden in Europa, ws omdat de suikerindustrie bang was voor gedegen concurrentie.  Nu is het ook verkrijgbaar in Nederland alwaar het weer gemanipuleerd is om er grote winsten mee te verkrijgen en de goede natuurlijke effecten weer zijn tenietgedaan.

De sinaasappels rijpen traag voor de 2e oogst in de hete zon, net als de citroenboom. De watermeloenen zijn nu al gemiddeld 7 kilo en zullen eerdaags worden geoogst. We hebben ze van zaadje tot meloen zien opgroeien. Olijven en nog veel meer eetbaars doen hun best om de mens weer te dienen als voedsel met veel vitamines.

Ongelooflijk, zo'n dor landschap en niemand die honger hoeft te hebben.